مدیر گروه ترافیک دانشگاه علوم انتظامی گفت: بهبود شبکه پیاده‌روها، اجرای اصلاحات تقاطع‌ها، بهبود و ارتقای روشنایی خیابانها و اصلاح رفتار عابران و رانندگان در کنار اجرای قانون از جمله روش‌های افزایش ایمنی عابران پیاده است.به گزارش ایسنا، دکتر علیرضا اسماعیلی، عضو مرکز تحقیقات ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت‌های دانشگاه شهید بهشتی افزود: پیاده‌روی به عنوان اولین و کم‌هزینه‌ترین شکل جابجایی یکی از مهمترین ارکان سیستم های حمل و نقل درون شهری به شمار می‌آید و حتی در سفرهایی که با وسایل نقلیه موتوری انجام می‌شود فاصله مقصد تا محل پارکینگ بصورت پیاده‌روی انجام می‌شود. به این ترتیب پیاده‌روی بخشی از همه سفرها را با خود درگیر می‌کند و همه افراد حداقل در قسمتی از طول سفر خود پیاده روی می‌کنند.
وی تصادفات عابرین پیاده با وسائط نقلیه موتوری را چالش اصلی در حوزه سلامت دانست و گفت: در اتحادیه اروپا بیش از ۷۰۰۰ عابرپیاده و ۲۰۰۰ دوچرخه‌سوار در هر سال در تصادفات جاده‌ای کشته و چند صد هزار نفر نیز مجروح می‌شوند به طور مثال در فرانسه تلفات عابران پیاده برای هر ۱۰۰ تصادف جاده‌ای مرگبار ۱۲ نفر و در انگلستان ۳۲ نفر است.
مدیر گروه ترافیک دانشگاه علوم انتظامی تصریح کرد: بیش از یک سوم از ۱٫۲ میلیون مرگ و ۱۰ میلیون صدمه در سال در جهان که به علت تصادفات ترافیکی رخ داده است مربوط به عابرین پیاده است. این در حالیست که در کلانشهرهای کشور ما نیز حدود ۵۰ درصد از کشته‌های حوادث رانندگی را عابران پیاده تشکیل می‌دهند.
وی با اشاره به این که در مقایسه با سرنشینان خودرو، عابران پیاده متحمل جراحات متعدد با شدت بیشتر و مرگ و میر بالاتر می‌شوند افزود: اگر چه اکثر این تصادفات در کشورهای درحال توسعه اتفاق می‌افتد ولی کشورهای پیشرفته و صنعتی نیز متحمل هزینه سنگین ناشی از آسیب به عابرین پیاده در نتیجه سوانح ترافیکی می‌شوند که این میزان ۲ برابر میزان آن در سرنشینان درون خودروست و به همین نسبت میزان هزینه تحمیلی آن بر اقتصاد کشور ۲ برابر است.
مدیر گروه ترافیک دانشگاه علوم انتظامی تصریح کرد: از سوی دیگر، با گسترش زندگی ماشینی و افزایش روزافزون ترافیک در خیابانها در یک سده اخیر در مقابل فواید اقتصادی و رفاهی ناشی از گسترش ارتباطات و سرعت جابجایی کالا و مسافر، متاسفانه بر تعداد و شدت تصادفات ترافیکی افزوده شده و خسارات جانی و مالی ناشی از تصادفات، بار سنگینی بر جامعه بشری تحمیل می‌کند؛ از این رو، عابران پیاده بعنوان آسیب‌پذیرترین گروه‌ها محسوب می‌شوند که در معرض خطرات زیادی هستند. زیرا تصادف یک وسیله نقلیه با عابر پیاده تقریبا بطور اجتناب ناپذیری منجر به جرح و یا مرگ عابر پیاده می‌شود. در این راستا، حمل و نقل پایدار شهری بعنوان نیاز مبرم جوامع کنونی مورد توجه متخصصین شهری قرار گرفته است.
وی با بیان این که عابران پیاده برحسب سنین مختلف دارای ویژگی‌های رفتاری متفاوتی هستند که باید مد نظر برنامه‌ریزان امور شهری قرار گیرد افزود: دو هدف آشکار برای پیاده روی در یک شهر وجود دارد. نخست حمل ونقل جهت دسترسی به یک مقصد بخصوص و دیگری تفریح در جهت نظاره کردن چشم اندازهای جالب یا ورزش کردن.
مدیر گروه ترافیک دانشگاه علوم انتظامی به مزیت‌های پیاده‌روی اشاره کرد و گفت: بر هم نزدن محیط زیست شهر و عدم آلودگی هوا، پایین بودن هزینه تامین شبکه مناسب پیاده‌روی درمقایسه با سایر وسایل نقلیه، عدم جاگیری جداگانه مسیرهای پیاده فضاهای طبیعی شهری، سرموعد رسیدن به مقصد مورد نظر، توزیع عادلانه دسترسی به امکانات شهری، کمک به سلامت و نشاط افراد و جنب و جوش فضاهای شهری از مهمترین مزیت‌های پیاده‌روی است.
وی با اشاره به این که عابران پیاده در مقایسه با سایر شیوه‌های حمل و نقل درون شهری در معرض مخاطرات بیشتری فرار دارند افزود: طراحی نامناسب پیاده راهها و مجاورت آنها با خیابانها و بزرگراه‌ها و عدم تعبیه مناسب خطوط عابر پیاده در سطح خیابانها می‌تواند ضریب ایمنی پیاده روندگان را تا حد زیادی کاهش دهد از سوی دیگر برای تامین ایمنی مورد نیاز عابران، روش‌ها و استراتژی‌های مختلفی از سوی طراحان و مدیران شهری پیشنهاد و ارائه شده است که این پیشنهادات غالبا دارای دو رویکرد اصلی؛ رویکرد فرهنگی و رویکرد کالبدی هستند.
مدیر گروه ترافیک دانشگاه علوم انتظامی با تاکید بر این که ایمنی به مجموعه پیچیده‌ای از باورها، دانش‌ها و رفتارهای افراد اطلاق می‌شود که آنها را در برابر حوادث و خطرات مصون نگه می‌دارد تاکید کرد: این فرهنگ باید قبل از ورود به محیط و اجتماع در ذهن و فکر فرد ایجاد شود. مهمترین رکن اجرایی ایمنی، آموزش است که می‌تواند کمک شایان توجهی به توانایی درک خطر، آگاهی از مسئولیت‌های موجود در زمینه ایمنی ترافیک، حساسیت و توجه کاربران و دانش و آگاهی آنها ایجاد کرد.
وی به روش‌های افزایش ایمنی عابران پیاده اشاره کرد و گفت: ارتقای ایمنی عابران پیاده در مناطق تجاری و مناطق مسکونی پرتراکم، بهبود شبکه پیاده رو و سایر احتیاجات ارتباطی، اجرای اصلاحات تقاطع‌ها و رفتارهای آرام کننده ترافیک، ارتقای وضعیت کیفی و کمی نحوه استقرار علامت‌های راهنمای مخصوص عابران پیاده، بهبود و ارتقای روشنایی خیابانها و اصلاح رفتار عابران و رانندگان از طریق آموزش و اجرای قانون از جمله روش‌های افزایش ایمنی عابران پیاده است.
منبع : پایگاه اطلاعات ایمنی