محققان دانشگاه بوستون آمریکا با همکاری یک گروه بین‌المللی از پژوهشگران، پس از تجزیه و تحلیل نتایج تحقیقات مختلف و اطلاعات گردآوری شده با کمک ماهواره، توانستند دلایل و پیامدهای افزایش جهانی فضای سبز توسط انسان را بر آب و هوای زمین مشخص کنند.
گیاهان علاوه بر تبدیل دی اکسیدکربن به اکسیژن، از طریق جذب و تبخیر آب زمین، موجب افزایش رطوبت اتمسفر شده و با افزایش دی اکسید کربن مقابله می‌کنند.
بر اساس این تحقیقات کربن تولید شده در محیط و استفاده وسیع از زمین توسط انسان به طور ناخواسته موجب افزایش رویش گیاهان در نیمی از زمین‌های دارای پوشش گیاهی شده است. با وجود این که به نظر می‌رسد پدیده سبز شدن اتفاق خوبی باشد، در کنار گرمایش جهانی، بالا آمدن سطح اقیانوس‌ها و کاهش وسعت اقیانوس منجمد، نشان‌دهنده آثار مخرب فعالیت‌های انسان بر آب و هوای زمین است.
برگ‌های سبز نور خورشید را به قند تبدیل کرده و دی اکسید کربن هوا را با اکسیژن جایگزین می‌کنند و در نتیجه موجب کاهش دمای سطح زمین می‌شوند. پدیده سبز شدن که به معنای افزایش شدید در رویش گیاهان است، در اثر عوامل مختلفی رخ می‌دهد، اما معمولا این عوامل شامل استفاده بیش از حد از زمین برای کشاورزی، کاشت درختان در مقیاس وسیع، گرم و مرطوب شدن دمای مناطق شمالی، جنگل‌زایی طبیعی در زمین‌های رها شده و ترمیم آثار برهم خوردن تعادل نیروهای طبیعی هستند.
به گفته محققان، یکی از عوامل اصلی این پدیده، تولید بیش از حد دی اکسید کربن است که مواد اولیه مورد نیاز گیاهان را تامین می‌کند. وقوع پدیده سبز شدن از ابتدای دهه ۱۹۸۰ میلادی آغاز شده و موجب کندی نرخ گرمایش زمین به میزان ۰.۲ تا ۰.۲۵ درجه سانتیگراد شده است.
بر اساس این تحقیقات پدیده سبز شدن در طول قرن ۲۱ در سراسر زمین و حتی در دورافتاده‌ترین نقاط آن نیز به وقوع پیوسته است. برای مثال از سال ۱۹۸۶ تا ۲۰۱۵ میلادی با وجود افزایش دمای تابستان قطب شمال به میزان ۲.۹ تا ۴.۷ درجه سانتیگراد، میزان پوشش گیاهی این منطقه نیز ۳۰ درصد افزایش یافته است.
گیاهان علاوه بر تبدیل دی اکسیدکربن به اکسیژن، از طریق جذب و تبخیر آب زمین، موجب افزایش رطوبت اتمسفر شده و از این روش نیز با افزایش دی اکسید کربن مقابله می‌کنند.
به گفته محققان به دلیل پیچیدگی تعاملات طبیعی آب و هوا با گیاهان، ارزیابی میزان آثار پدیده سبز شدن بر گرمایش زمین کار ساده‌ای نیست، اما وقوع این پدیده طبیعی که یکی از مکانیزم‌های دفاعی زمین برای مقابله با گرمای بیش از حد محسوب می‌شود، نشان‌دهنده اهمیت دستیابی به هدف جهانی مقابله با گرمایش زمین و کنترل آن در محدوده ۱.۵ تا ۲ درجه سانتیگراد است.