آلودگی صوتی نمود عینی ندارد اما از جمله فاکتورهایست که به شدت به سلامت جسم و روان آسیب میرساند.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، سازمان جهانی بهداشت (WHO) آلودگی صوتی محیطی را تهدیدی عنوان کرده که کمتر مورد توجه قرار میگیرد.
نتایج تحقیقات حاکی از آن است که قرار گرفتن در معرض سطح بالایی از صدا با پیامدهای جسمی از قبیل حمله قلبی، سکته مغزی و دیابت همراه است.
همچنین آلودگی صوتی میتواند فشار مضاعفی را بر وضعیت روحی و روانی وارد کند که به نوبه خود به سردرد، افسردگی و سوانح ناشی از خستگی منجر میشود.
با وجود مضرات آلودگی صوتی این تهدیدِ نامحسوس روند کاهشی ندارد. سر و صدای ناشی از توسعه شهرنشینی و افزایش جمعیت رو به گسترش است.
همچنین تحقیقات نشان میدهد انسانها و پرندگان ساکن در شهرها در مقایسه با همتایان خود پر سر و صداتر هستند.
بنابراین لازم است آگاهیها در مورد محیطهای پر صدا افزایش پیدا کند و روشهای مقابله با آلودگی صوتی هوشمندتر شود.
در این شرایط میتوان روشهای موثرتر در کنترل صدا را به کار گرفت و از تاثیرات مخرب آن پیشگیری کرد.
راهکارهای کاهش آلودگی صوتی
یکی از راهکارهای کلیدی در کاهش تاثیرات مخرب آلودگی صوتی، برنامهریزی و طراحی ساختمانهایی با هدف کنترل موثر سر و صداست.
در انگلیس طرحها و برنامههایی ارائه شده که در آنها بر طراحی ساختمانها به گونهای تاکید شده تا میزان قرار گرفتن در معرض سر و صدا به حداقل برسد و از عایقهای صوتی استفاده میشود.
همچنین محصولات پشم سنگ میتوانند نقش حائز اهمیتی در حمایت از این اقدامات داشته باشد زیرا پشم سنگ با تراکم بالا از قابلیت آکوستیک برخوردار است که به آن اجازه میدهد لرزشها را کنترل کند و بنابراین صدا را به خوبی جذب کرده و سر و صدا را کاهش میدهد. چنین عایقبندیهایی راهکاری ارزشمند در سایتهای حمل و نقل و تفریحی است که منبع اصلی تولید صدا به حساب میآیند.
موانع صوتی رایج به شکل درزگیرها و پنجرههای دو جداره به ویژه در شهرهای شلوغ یا در نزدیکی فرودگاهها دیده میشود. همچنین باید توجه داشت در نظر گرفتن این نکات در ساختمانسازی در حفظ دمای خنک و گرم کمک میکند و محیط زیست را در برابر انتشار کربن مصون میسازد.
به طور مثال در سال ۲۰۱۰ استراتژی حمل و نقل در لندن منتشر شد که در آن تاکید شده یک پنجم از ساکنان این شهر از سر و صدا در خانههایشان آزار میبینند و بیشترین صدای آزار دهنده به دلیل تردد اتوبوس و کامیونهاست. در این مناطق استفاده از دیوارهای صوتی و بازبینی آئیننامههای عایقبندی صدا میتواند راهکار مفیدی باشد.
درصورتیکه امکان رهایی از صدای آزاردهنده در اطراف محیط زندگی وجود ندارد میتوان با راهکارهای دیگری از قبیل "دستگاه نویز سفید" که صداهای آرامبخش تولید میکنند فضای زندگی را آرام ساخت.
از دیگر راهکارهای کاهش تاثیرات صدا فاصله انداختن بین خود و منبع تولید صداست. همچنین درصورتیکه خودتان منبع آلودگی صوتی هستید لازم است از ایجاد سر و صدا در نزدیکی دیگران خودداری کنید. به طور مثال میتوان به خودداری از صحبت کردن با تلفن در محیط کار اشاره کرد.
در نهایت کارشناسان تاکید دارند که بررسی هر چه بیشتر راهکارهای جدید و اعمال آنها به منظور محدود کردن تاثیرات منفی آلودگی صوتی و تشدید تلاشها در مقابله با آلودگی اصوات به ویژه در مناطق شهری و حفظ سلامت و شادابی شهروندان ضروری است.