یک گروه حامی پاک‌سازی زباله‌های پلاستیکی اقیانوس‌ها با افزودن یک چتر نجات، سیستم غول‌پیکری را اصلاح کردند که امید می‌رود آلوده‌ترین منطقه اقیانوس آرام را از لحاظ زباله‌های پلاستیکی پاک‌سازی کند. این چتر نجات با کاهش سرعت این سیستم باعث می‌شود که زباله‌های پلاستیکی با موفقیت در آن جمع‌آوری و نگهداری شوند.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از پایگاه اینترنتی نیواطلس، این گروه از محققان که Ocean Cleanup نام دارد در تلاش برای پاک‌سازی اقیانوس‌ها دستگاه غول‌پیکر U شکی طراحی و ساخته‌اند که امید می‌رود منطقه‌ای از اقیانوس آرام را به نام Great Pacific Garbage Patch جارو کند؛ Great Pacific Garbage Patch منطقه‌ای از اقیانوس آرام است که میان هاوایی و کالیفرنیا واقع شده است و بزرگ‌ترین تجمع زباله‌های پلاستیکی اقیانوسی را در جهان داراست. اما آزمایش‌های انجام شده بر روی این دستگاه موفقیت‌آمیز نبودند. اکنون محققان گزارش می‌دهند که با استفاده از یک مکانیزم جدید لنگر چتر نجاتی موفق شده‌اند بر مشکل عمده این دستگاه غلبه کرده و مشکلات مرتبط با سرعت آن را تصحیح کنند.
طراحی اولیه این دستگاه کاملا ساده بود. این دستگاه از لوله‌ای به طول دو هزار فوت و به شکل U ساخته شده است که روی آب شناور می‌شود. در زیر این دستگاه صفحه‌ای قرار دارد که در آب فرو می‌رود و زباله‌های پلاستیکی را جمع‌آوری می‌کند. این دستگاه با ترکیبی از جریان امواج اقیانوسی و باد حرکت می‌کند. در تئوری این دستگاه به طور طبیعی سریع‌تر از پلاستیک‌های شناور در آب حرکت کرده که یک ساحل مصنوعی ایجاد می‌کند تا زباله‌های پلاستیکی در آنجا جمع‌آوری شوند. تخمین زده می‌شود که در منطقه Great Pacific Garbage Patch دو تریلیون قطعه پلاستیکی گسترده شده است. راهکار محققان گروه Ocean Cleanup متمرکز ساختن زباله‌های پلاستیکی در این دستگاه برای از بین بردن راحت‌تر آن است.
فرض اصلی این است که زباله‌های پلاستیکی سطح اقیانوس از طریق امواج اقیانوسی جریان می‌یابند و با سرعتی متفاوت از این سیستم که انرژی آن از ترکیب موج‌های سطحی اقیانوس و باد تامین می‌شود، سفر خواهند کرد.
این تفاوت سرعت مهم است زیرا چالش تنها جمع‌آوری زباله‌های پلاستیکی در این سد غول‌پیکر نیست بلکه نگهداری آنها برای دوره‌های طولانی‌مدت و بدون مداخله انسان است. این موضوع به این دلیل است که فاصله منطقه Great Pacific Garbage Patch از ساحل بسیار زیاد و حدود پنج برابر فاصله ایستگاه بین‌المللی فضایی از زمین است.
سیستم اولی که این محققان مستقر کردند پس از سپری کردن مدتی بر اقیانوس به دلیل شرایط دشوار این دریای آزاد دچار شکستگی‌هایی شد. اما موضوع نگران‌کننده‌تر برای محققان عدم توانایی این سیستم در حفظ یک سرعت ثابت بود. این سیستم برای اینکه بتواند زباله‌های پلاستیکی را در خود جمع‌آوری و نگهداری کند باید یک سرعت ثابت داشته باشد.
بنابراین محققان اصلاحاتی در این سیستم انجام دادند و با استفاده از یک رویکرد مدولار در طراحی مجدد این سیستم توانستند راه‌حل‌هایی را در مورد آن آزمایش کنند. یکی از این راه‌حل‌ها اتصال یک چتر نجات بزرگ به این سیستم بود؛ این چتر نجات به گونه‌ای طراحی شده است که همانند یک لنگر عمل کرده و سرعت این سیستم را آهسته کند تا پلاستیک‌هایی که با سرعت بالاتری حرکت می‌کنند بتوانند در قسمت باز آن جمع شوند.
محققان پس از بررسی گزینه های پیش رو، سیستم چتر نجات را برنده اعلام و آن را به این طراحی اضافه کردند. آنها خاطرنشان کردند که این رویکرد اصلا هیچ اختلاف سرعت منفی ایجاد نمی‌کند و باعث می‌شود که پلاستیک‌ها در این مانع جمع شوند و در آنجا باقی بمانند.