چند سالی است که حامل این بیماری است و با طول درمان هفت ساله، همچنان با کوچکترین استرس و اضطراب، درد ناگهانی و شدید در اندام های اسکلتی امان از او می برد. درباره نخستین روزهای بروز درد هفت سال پیش بود که در یک شب سرد زمستانی، درد شدیدی در ناحیه گردن شروع شد که با هر درمان خانگی نه تنها از شدت آن کاسته نشد بلکه سراسیمه و گریان مرا به اورژانس بیمارستان کشاند.
وی ادامه می دهد: از آن روز تشخیص های متفاوت شروع شد و هر پزشکی به زعم خود نسخه ای بر درد من نوشت تا آن جا که عوارض آزمایش هسته ای را به جان خریدم و تن به آن دادم اما اثری از درمان درد پدیدار نشد. سرانجام با خواندن مقالات مختلف درباره مشخصات بیماری خودم، دریافتم نه روماتیسم دارد، نه پوکی استخوان زودرس و نه هزار انگ بیماری که به من زده شد.
این مبتلا به فیبرومیالژی با اشاره به این که علاوه بر درد جسمانی، از نظر روحی روانی هم رو به تحلیل بودم و در مقابل کوچکترین نگاه یا حرفی پرخاشگری می کردم تاکید می کند: خوشبختانه خانواده همراه و همیار من در هنگام بروز این درد شدید هستند اما وقتی پای صحبت دیگر مبتلایان می نشینم متفق القول از برخوردهای سلبی اطرافیان شکوه می کنند و تلاش می کنند کمتر درد کشیدن خود را نشان دهند تا مبادا انگشت اتهام به غرغرو، زودرنج، تنبل، تظاهرکننده و غیره به سمتشان نشانه نرود.
نکته ای که دکتر «پیمان حسنی ابهریان» رئیس مرکز مغز و شناخت پژوهشگاه علوم شناختی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا به آن اشاره کرد و گفت: به غیر از درد، در فیبرومیالژی (نام علمی: Fibromyalgia) علائمی مانند خستگی، حساسیت موضعی، علائم خلقی مانند اضطراب، افسردگی، اختلال خواب و مهمتر از همه علائم شناختی مشاهده می شود که شامل اختلال در توجه، حافظه و پردازش اطلاعات و هوشیاری ذهنی است.