۱- اضطراب را کم می کند
احتمالا یکی از مزایای گریه کردن کمک به کم شدن فشار فیزیکی ناشی از احساس ناراحتی است. از قرار معلوم عمل گریه کردن درست بعد از به اوج رسیدن انگیختگی روانی آغاز می شود و به بدن کمک می کند تا به تعادل حیاتی خود بازگردد. به عبارت دیگر، عمل گریه کردن بعد از یک حالت انگیختگی رخ می دهد و بدن را به حالت آرامش می رساند.
۲- روحیه را تقویت می کند
طبق تحقیقات، اگر گریه کردن باعث کم شدن اضطراب شود، برای بهبود روحیه موثر است علاوه بر این، واکنش اطرافیان به گریه ی ما، تأثیر زیادی در احساس ما بعد از گریه کردن دارد. اگر آن ها ناراحتی تان را درک و به شما کمک کنند، احتمال آنکه احساس بهتری داشته باشید بیشتر از زمانی است که تمسخرتان کنند و شما احساس خجالت کنید. در بسیاری از موارد احساس بهتری که بعد از گریه به وجود می آید درنتیجه ی حمایت عاطفی و دلداری دیگران است.
۳- گاهی حالتان را بدتر می کند
گریه کردن در زمان و مکان نامناسب یا در حضور کسانی که واکنش منفی ای به گریه ی شما دارند، مسلما حال تان را بدتر می کند. گریه کردن در کنار افراد نزدیک و حمایتگر مفید است اما در محل کار مناسب نیست. به علاوه، گریه کردن در دراز مدت حال ما را بهتر می کند اما ممکن است اثرات آنی این کار روحیه را بدتر کند. طی تحقیقی، شرکت کنندگان پژوهش بلافاصله بعد از تماشای یک فیلم غم انگیز، حال بدی داشتند اما ۲۰ و به ویژه ۹۰ دقیقه بعد از آن، روحیه ی خود را بهتر از زمان پیش از تماشای فیلم گزارش کردند.
۴- برقراری ارتباط را بهبود می بخشد
عمل گریه کردن در انسان ابتدا شیوه ی نوزادان برای جلب توجه مادر خود بود. نوزادان انسان بسیار ناتوان هستند و توانایی های حیوانات تازه متولد شده را ندارند. اشک های نوزادان و کودکان یک عنصر بصری به گریه ی آن ها برای کمک گرفتن اضافه می کند و توجه کسی از آن ها مراقبت می کند را به خود معطوف میکند با گذشت زمان و بالا رفتن سن، کارکرد بیولوژیک گریه تبدیل به کارکردی عاطفی می شود. گریه ی افراد بالغ عمدتا نشان دهنده ی نیاز و درخواست کمک است.
۵- باعث ایجاد پیوند می شود
وقتی از طریق اشک هایمان با دیگران ارتباط برقرار می کنیم، در واقع آسیب پذیری خود را نشان می دهیم. این مسأله در حضور افراد حمایتگر می تواند باعث افزایش احساس پیوند و اتصال شود. چون شما آنقدر به آن شخص اعتماد دارید که در حضور او گریه کنید. بنابراین گریه کردن این پیام را می رساند که ما به کسی احساس نزدیکی می کنیم و این مسأله می تواند واکنش همدلانه و ارتباط عاطفی را تقویت کند. چون ما دوست نداریم ضعف خود را به غریبه ها نشان دهیم، سعی می کنیم جلوی آن ها گریه نکنیم و اشک هایمان را برای نزدیک ترین افراد زندگی مان نگه می داریم.
۶- کمک می کند چیزی که می خواهیم را به دست آوریم
گریه کردن می تواند روشی برای برانگیختن یک واکنش خاص در جهت خواسته ی ما باشد. حتی اگر آگاهانه قصد سوء استفاده نداشته باشیم، ممکن است گریه ی ما منجر به فروکش کردن خشم و ایجاد احساس گناه در دیگران شود و آن ها را در برابر خواسته ی ما نرم کند. از قرار معلوم گریه کردن کارکرد اجتماعی مهمی دارد به طوری که در زمان کشمکش، خشم دیگران را کاهش می دهد.
۷- برای تخلیه ی فشارها در خلوت انجام می شود
گریه کردن شیوه ی بسیار مهمی برای برقراری ارتباط است پس چرا بسیاری از اوقات در تنهایی گریه می کنیم؟ احتمالا به دلیل آنکه بعد از یک روز شلوغ یا پراسترس، بالاخره می توانید با افکارتان تنها باشید و بدن خود را به حالت آرامش بازگردانید. به علاوه، گریه کردن در تنهایی می تواند برای ارتباط گرفتن با جهان ماورا باشد. در اغلب موارد افرادی که در خلوت خود گریه می کنند هم در واقع به دنبال کمک هستند مثل درخواست کمک از خداوند.
۸- سموم بدن را دفع می کند
طبق تحقیقات شیمیدانی به نام ویلیام فری، اشک ها به دفع سموم بدن کمک می کنند. فری اشک های حاصل از تحریک چشم ها (مثل بریدن پیاز) را با اشک های عاطفی مقایسه کرد و متوجه تفاوت های شیمایی آن ها شد که احتمالا ناشی از تأثیرات اضطراب بر بدن است. البته پژوهش های فری کافی نبوده و هنوز به تحقیقات بیشتری در این خصوص نیاز است.
۹- مثل یک ضدعفونی کننده ی طبیعی عمل می کند
گریه کردن احتمالا می تواند به از بین رفتن باکتری ها کمک کند. اشک ها حاوی پروتئینی به نام لیزوزیم هستند که می تواند مولکول های مضر را از بین ببرد. تحقیقی در سال ۲۰۱۱ نشان داد ماده ی لیزوزیم می تواند باکتری سیاه زخم را از بین ببرد. البته هنوز مزیت های گریه کردن برای سلامتی جسمانی ثابت نشده و به تحقیقات بیشتری در این مورد نیاز است.
۱۰- به چشم ها کمک می کند
کارکرد بیولوژیک اشک ها مرطوب نگه داشتن چشم یا محافظت از آن در برابر گرد و خاک یا دودی است که وارد چشم می شود. ظاهرا اشک های عاطفی از این پروسه ی بیولوژیک تبدیل به چیز پیچیده تری در انسان ها شدند که به دلایل کاملا احساسی و نه فیزیکی رخ می دهند. نبود اشک باعث بروز بیماری خشکی چشم و در نتیجه احساس درد و حتی نابینا شدن می شود. ارتباط این مسأله با گریه ی عاطفی هنوز معلوم نیست اما تحقیقی بر روی بیماران مبتلا به سندروم شوگرن (که موجب خشکی شدید چشم ها می شود) نشان داد این افراد توانایی کمتری در تشخیص احساسات خود داشتند.
۱۱- به هورمون های جنسی مرتبط است
هر چه سطح تستوسترون یا همان هورمون جنسی مردانه در مردان بیشتر باشد احتمال گریه کردن در آن ها کمتر است. شواهد در خصوص افراد تراجنسیتی و مردان مبتلا به سرطان پروستات که داروهای ضد هورمون مردانه دریافت می کنند و همچنین تحقیقات صورت گرفته بر روی حیوانات نشان می دهد تستوسترون اثر بازدارندگی در گریه کردن دارد. در خصوص زنان، تغییر سطح استروژن یا همان هورمون جنسی زنانه می تواند گریه را در دوران پیش از قاعدگی و پس از زایمان افزایش دهد.
البته مسائل فرهنگی هم در میزان گریه کردن مردان و زنان تأثیر گذار است. فرآیند گریه در هر دو جنس به یک شکل رخ می دهد اما زنان بیشتر از مردان گریه می کنند چون مردان اغلب از ترس قضاوت های جامعه تمایلی به گریه کردن ندارند.
۱۲- اثرات جسمانی مهمی دارد
گریه کردن نه فقط یک عمل احساسی بلکه یک عمل فیزیکی هم هست. هق هق های دردناک، سردرد، ورم کردن پوست، آبریزش بینی و لرزش بدن تنها بخشی از اثرات جسمانی گریه کردن هستند. علت این مسأله به انگیختگی بالای بدن در هنگام شروع گریه باز می گردد. اگرچه در نهایت گریه کردن می تواند بدن را به حالت آرامش برساند اما در دقایق اولیه، عمل گریه کردن انگیختگی زیادی ایجاد می کند. وقتی گریه می کنیم، ضربان قلب و میزان تعریق بدن افزایش می یابد. در حقیقت، گریه کردن برای بدن مثل یک کار سنگین است.
۱۳- روی هورمون ها تأثیر می گذارد
عمل گریه کردن سطح هورمون های اندورفین را افزایش می دهد. این هورمون های طبیعی بدن شادی آور و آرامش بخش هستند. بنابراین گریه کردن فشار را کم کرده و احساس بهتری ایجاد می کند. احتمالا به همین دلیل است که گاهی می خواهیم با تماشای یک فیلم غم انگیز گریه کنیم. به علاوه طی تحقیقی مشاهده شد سطح اکسی توسین یا همان هورمون عشق در بدن مادران با دیدن یا شنیدن گریه ی یک کودک افزایش پیدا می کرد.
۱۴- گریه ی خوشحالی به آرام شدن بدن کمک می کند
انگیختگی بالای ناشی از احساسات مثبت هم می تواند منجر به گریه کردن شود. گریه ی حاصل از احساسات منفی رایج تر است اما احساسات مثبت شدید هم ما را به گریه می اندازند. ظاهرا عمل گریه کردن با انگیختگی شدید فیزیولوژیک و هر دو شکل مثبت و منفی احساسات مرتبط است و درست بعد از به اوج رسیدن تجربه ی عاطفی رخ می دهد، زمانی که فرد شروع به تخلیه ی احساس خود می کند.