چنین توصیه‌ای در باب بلند کردن بار و وزنه چگونه شکل گرفت؟ برخی ممکن است بگویند که تجربه و منطق ما را بدینجا رسانده است. در واقع، این راهنما از طریق تحقیقات نیوش (سازمان ملّی ایمنی و سلامت کاری) در طول تاریخ با کمک مدل‌ها و آشنایی با ساز و کار آسیب‌های فیزیکی شکل گرفته است.
معادله بلند کردن وزنه متعلّق به نیوش، برای پیش‌بینی ریسک مبتنی بر وزنه‌ای که بالا کشیده می‌شود به کار می‌رود. این معادله از وزن ثابت 51 پوند (تقریبا 25 کیلوگرم) استفاده می‌کند. این وزنه آغازی بود که 99 درصد مردها و 75 درصد خانم‌ها می‌توانستند در وضعیّت ایده‌آل بلند کنند. اگرچه، وضعیّت ایده‌آل در محیط‌های کاری و تولیدی ما وجود ندارد.
معادله مورد نظر نقایص محیط‌های کاری را در نظر می‌گیرد. هنگامی که تمامی ملاحظات در نظر گرفته شوند، وزن پیشنهادی نهایی محاسبه می‌گردد. معمولا این وزن، چیزی کمتر از 51 پوند است.
صنایع مربوط به حوزه سلامت و نیز برخی کارخانه‌ها، در حال استفاده از 35 پوند به عنوان وزن استاندار هستند. این وزن توصیه‌ای تقریبا وزنی است اساسی که البتّه همه ریسک‌ها را دربرنمی‌گیرد.
چرا ارتفاع زانو و شانه؟
در ارتفاع شانه، دینامیک و نیروهای پیرامون شانه تغییر می‌کنند و ضعیف‌تر و ناتوان‌تر می‌شوند. بر طبق نوشته‌ای به قلم راد و راد به نام «فاکتورهای ریسک شغلی مربوط به اختلالات تاندون شانه 2015»، وقتی وزنه‌ای به ارتفاع بالای شانه بلند می‌شود، مفاصل اصلی و ثابت‌کننده‌ها بازدهی‌شان را از دست می‌دهند، بنابراین، ما مکانیک بدن خود را تغییر می‌دهیم و در نتیجه، ریسک آسیب شانه به شکل قابل توجّهی افزایش می‌یابد.
تصویر منتشره، مناطق امن برای بلند کردن وزنه و همچنین وزنه‌های مناسب با آن مناطق را نشان می‌دهد. منطقه سبز بهترین نقطه است که به نام «منطقه قدرت» شناخته می‌شود. منطقه قرمز رنگ، منطقه عاری از وزنه است و در بالای شانه و زیر زانوها قرار دارد. علاوه بر این، هرچه یک کارگر از بدن خود فاصله می‌گیرد (و به بدنِ خود کِش می‌دهد)، وزنه به ششکلی نا‌امن‌تر جابجا می‌شود (منطقه زرد).
منبع:
https://ohsonline.com