#اخبار_بین_المللی
سقوط از ارتفاع همچنان جزء اصلی‌ترین علل آسیب و مرگ کارگران به شمار می‌رود. با بازبینی خطرات کلیدی، فرهنگ ایمنی، اثرات الزامات و مقررات، و لوازم محافظت شخصی، مدیران ایمنی می‌توانند افرادی را که در ارتفاع کار می‌کنند نسبت به فعالیت‌های ایمن تشویق کرده و مورد حمایت قرار دهند.
«کار در ارتفاع» به کاری اشاره می‌کند که در شرایطی در حال انجام است که سقوط کردن می‌تواند سبب آسیب شخصی بشود». این امر می‌تواند شامل کار کردن روی نردبان، بام مسطح، یا سطحی شکننده و یا حتّی در جایی که در مجاورت یک حفره در زمین است باشد. نکته اساسی در هر یک از این موقعیت‌ها: کارگران نمی‌باید به قدری سقوط کنند که به طور جدّی دچار آسیب شوند یا اینکه کشته شوند.
کار در ارتفاع در صنایعی گوناگون صورت می‌گیرد. بسیاری خطرات ممکن است به یک محیط کاری خاص اختصاص داشته باشند. اگرچه، علت رایج تصادفات و سوانح کوتاهی در مبادرت ورزیدن به اقدامات احتیاطی است، علی‌الخصوص وقتی که کار در ارتفاعاتی نه چندان بلند انجام می‌شود (حدودا در ارتفاع 1.2 تا 1.8 متر). امکان ارد که کارگران نتوانند به درستی جهت ایمنی خویش برنامه‌ریزی کنند و ریسک‌های دخیل در کار کردن در چنین ارتفاعات نسبتا اندکی را دست‌کم بگیرند. آنها در چنین مواقعی خود را یا وسایل مورد استفاده را به درستی ایمن نمی‌کنند، یا ممکن است وسایل و لوازم را در جایی قرار دهند که به هیچ وجه ایمن نیست.
فرهنگ ایمنی یک شرکت به شدت روش رفتاری کارگران و کارمندان را وقتی که در ارتفاع مشغول به فعالیت هستند تحت تأثیر خود قرار می‌دهد—و نتیجتا احتمال رخداد یک حادثه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
بسیاری از شرکت‌ها کاملا مطابق با ضوابط عمل می‌کنند. آنها معمولا کارگران را با لوازم حفاظت شخصی صحیح و در مواقعی آموزش‌های پایه و اساسی تجهیز می‌کنند، لیکن به محض اینکه به الزامات و اقتضائات قانونی عمل کردند و تأییدیه‌های قانونی را گرفتند، تلاش‌هایشان پایان می‌یابد. کارگران تمامی تجهیزات و ادوات مورد نیاز برای کار را در اختیار دارند و انتظار می‌رود که بدانند چگونه آنها مورد استفاده قرار دهند. چنین شرکت‌هایی گمان می‌برند که چون حدّاقل‌های مور نیاز را فراهم آورده‌اند، پس اگر اتفاقی روی دهد، کارگر است که مقصر خواهد بود.
منبع: