مهریه محیط زیستی یک دختر تحصیلکرده تهرانی به ماجرایی جالب و قابل تقدیر تبدیل شده است. نوعروس جوان که مهریه‌اش را ساخت آبشخور برای حیوانات حیات وحش در نظر گرفته است، اصرار دارد نامش فاش نشود.
به گزارش ایسنا، وی در گفت‌وگو با «ایران» تأکید می‌کند مهریه‌ای که توسط دخترها و پسرها و خانواده‌هایشان قبل از ازدواج تعیین می‌شود، به نوعی نشان‌دهنده نوع تفکر و دیدگاهشان به زندگی یا شاید هم دلمشغولی‌هایشان باشد. به عقیده من، گاهی وقت‌ها می‌شود به این آیین نگاه خودمحورانه و خودخواهانه نداشت و با واردکردن جنبه‌های معنوی به این آیین، از سنت مهریه برای نهادینه‌کردن یک فرهنگ مثبت و دوستانه استفاده کرد. فرقی نمی‌کند که این کار در راستای یک آیین بشردوستانه یا برای کمک به حفظ محیط زیست یا حیات وحش و طبیعت شکل گرفته باشد.
طرح‌ریزی یک ایده نو
این عضو فعال در انجمن یوزپلنگ ایرانی و مدافع حقوق حیوانات در خصوص شکل‌گیری ایده متفاوتش برای تعیین مهریه و چگونگی ثبت آن در عقدنامه می‌گوید: تصمیم من کاملا اتفاقی شکل گرفت و پس از آن در اجرایش مصمم شدم. در واقع یکی از همکارانم که از دغدغه‌های محیط زیستی من آگاه بود، حدود یک ماه پیش از من پرسید حالا که قرار است ازدواج کنی، به عنوان فرد علاقه‌مند به محیط زیست و عضو فعال در حیات وحش، چه تصمیمی برای انتخاب مهریه‌ات گرفته‌ای؟ همان موقع بود که جرقه انجام کاری متفاوت در راستای تحقق‌بخشیدن به آرزوهایم در ذهنم شکل گرفت و تصمیم گرفتم زندگی مشترکم را بر پایه اندیشه‌ها و آرمان‌هایم مبتنی بر حفظ محیط زیست بنا کنم.
حفظ بقای جانوران
وی در ادامه می‌گوید: ساخت آبشخور در زیستگاه‌های محیط زیستی را به این دلیل انتخاب کردم که به علت دخالت انسان در محیط زیست و حیات وحش، بسیاری از زیستگاه‌ها دستخوش آسیب شده و اکوسیستم تغییر کرده است و نیاز به منابع آبی بیشتر برای حفظ بقای جانداران به علت کاهش منابع آبی، از مشکلات اصلی این حوزه محسوب می‌شود. من که از شکل‌گیری ایده تعیین مهریه براساس دغدغه‌های محیط زیستی‌ام به وجد آمده بودم، همان موقع با همسرم تماس گرفتم و نظر او را در مورد ساخت آبشخور برای حیوانات به عنوان مهریه جویا شدم. همسرم نیز که در زمینه پرورش گل و گیاه فعالیت دارد و دوستدار محیط زیست است، از تصمیم من استقبال کرد و با من در عملی‌کردن این ایده همراه شد. او همیشه می‌گوید هر فردی باید سهم خود را در حفظ محیط زیست ادا کند، بنابراین دلیلی برای ابراز مخالفت وجود نداشت. تنها کاری که باید انجام می‌دادیم، برآورد هزینه‌های ساخت آبشخور و اعلام آن به مسئول دفترخانه برای ثبت مهریه بود. از کارشناسان انجمن یوزپلنگ ایرانی خواستم اطلاعات کافی برای ساخت آبشخور را در اختیارم قرار دهند و هزینه‌ها را برآورد کنند. پس از آنکه ریز تمامی هزینه‌ها را دریافت کردم، مبلغی در حدود هفت میلیون تومان به عنوان مهریه‌ام در نظر گرفته شد که به ثبت رسید و من و همسرم قصد داریم در آینده نزدیک هزینه ساخت آبشخورهای دیگری را برعهده بگیریم تا قدمی هر چند کوچک در بازسازی و احیای محیط زیست برداشته شود.
تولد در دل طبیعت
این فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد رشته تربیت بدنی و مدرس دانشگاه ادامه می‌دهد: از دوران کودکی کمک به حیوانات آسیب‌دیده و درست‌کردن پناهگاه برای پرندگان کوچک و تلاش برای بازگرداندن آنها به طبیعت، دغدغه‌ام بود و همیشه در رؤیاهایم به این موضوع فکر می‌کردم که چگونه می‌شود با طرح‌ریزی یک ایده نو، برای کمک به حفظ محیط زیست یا حیات وحش کاری انجام داد. حدود 7 سال پیش، پرورش لاک‌پشت گوش‌قرمز باعث شد تا بیشتر با دنیای حیوانات آشنا شوم و کمک به حفظ زیستگاه‌های طبیعی در کنار تحصیل در رشته تربیت بدنی و انجام پژوهش‌های علمی مهم‌ترین دلمشغولی زندگی‌ام شده بود تا اینکه آشنایی من با اعضای انجمن یوزپلنگ ایرانی و دامپزشکان متخصص در حوزه حیات وحش باعث شد به طور جدی فعالیتم را به عنوان همیار باغ وحش ارم و عضو فعال کلینیک بازپروری حیوانات حیات وحش پارک پردیسان ادامه دهم.
این نوعروس 29 ساله که کمتر از 10 روز می‌شود مهریه خیرخواهانه‌اش مبنی بر ساخت آبشخور برای حیات وحش ثبت شده است، ادامه می‌دهد: فعالیت به عنوان همیار باغ وحش ارم و کلینیک پردیسان دریچه‌ای متفاوت را در زندگی من گشود و نگاهم را نسبت به اطراف تغییر داد. آشنایی بیشتر با دنیای حیوانات باعث شد درس‌های فراوانی را از طبیعت بیاموزم. من که علاوه بر تدریس در دانشگاه در بیمارستان‌ها به عنوان مربی پزشکی ورزشی به توانمندی و بازپروری بیماران قلبی عروقی یا دیابتی کمک می‌کنم، از زمان فعالیت در زمینه حیات وحش تغییرات زیادی در رفتارم ایجاد شده است. شکیبایی و بهره‌مندشدن از نعمت‌هایی که خداوند در طبیعت برای ما به یادگار گذاشته است، برای دست‌یافتن به زندگی بهتر و پیشه‌کردن قناعت و خویشتنداری‌ام را مدیون صرف کردن اوقاتم با دنیای حیوانات می‌دانم.
نشانه‌های خوشبختی
این عروس جوان کمک به حیوانات را غذای روح زندگی‌اش معرفی کرده و می‌گوید: وقتی به دامپزشکان کمک می‌کنم تا گرگی با پای شکسته را درمان کنند یا با تمیزکردن فضای زندگی حیوانات بیمار و غذادادن به آنها برای بازگشتشان به طبیعت از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنم، احساس مفیدبودن و اهمیت‌داشتن وجودم را فرا می‌گیرد و به خودم یادآوری می‌کنم که من نیز بخشی از طبیعت هستم و باید برای حفظ آن تلاش کنم. در راستای این فعالیت‌ها و ارتباط با حیات وحش و طبیعت، جسورتر شده‌ام و با جرأت بیشتر به جنگ مشکلات می‌روم. از حیوانات آموخته‌ام که برای هر مشکلی راه حلی وجود دارد و اگر نمی‌توانیم آن راه حل را پیدا کنیم و تسلیم سختی‌ها می‌شویم، مشکل از خود ماست و هر فردی به اندازه تلاش و بلندی آرزوهایش در زندگی پیش می‌رود و به موفقیت نزدیک می‌شود. من زندگی‌ام را مدیون نشانه‌هایی هستم که خداوند در طبیعت برای ما به یادگار گذاشته است. این نشانه‌ها، همچون گنجی پنهان در دل طبیعت قرار داده شده‌اند و با کشف آن می‌توان زندگی را در مسیری صحیح هدایت کرد و به فرجامی نیک امید داشت.