خطر بیخ گوش دانش آموزان، تعداد مدارس نا ایمن و فاقد سیستم حرارتی استاندارد در کشور

محمد حسین نجاتی: سال تحصیلی جدید یک هفته ای است که آغاز شده است و هنوز تعداد زیادی از مدارس کشور سقف محکمی بالای سر دانش آموزان ندارند. هم اکنون بر اساس آمار ارائه شده از سوی مسئولان سازمان نوسازی مدارس، از مجموع کل مدارس کشور 26 درصد ایمن، 10 درصد تخریبی، 22 درصد نیازمند بازسازی و 42 درصد از مدارس بالای 20 سال ساخت هستند. آماری که نشان می دهد، خطر بیخ گوش دانش آموزان است و تنها 26 درصد مدارس کشور به طور 100 درصدی ایمن هستند. از طرف دیگر مسئولان سازمان نوسازی مدارس اعلام کرده اند که در حال حاضر 30 درصد مدارس کشور برای گرمایش از بخاری نفتی کاربراتوری استفاده می‌ کنند. در همین رابطه پیش از این مرتضی رئیسی با بیان اینکه هم اکنون 500 هزار کلاس درس در کشور موجود است که دارای بخاری نفتی کاربراتوری هستند افزود: از این تعداد 30 درصد کلاسهایی که قدمت بالا داشته و عمدتا در روستاها قرار گرفته اند از بخاری نفتی کاربراتوردار استفاده می کنند.

وی با تاکید بر اینکه در مدارس کشور از بخاری نفتی چکه ای استفاده نمی شود اظهارداشت: سال 89 براساس برآوردی که به عمل آمد، برای تامین اعتبار تبدیل سیستم گرمایش این 30 درصد کلاس برای سیستم حرارتی مرکزی اعتبار سنگینی به دست آمد که خارج از توان ما بود.رئیسی اعلام کرد: هم اکنون نیز بخاری های مورد استفاده در تمام مدارس کشور دارای مهر استاندارد هستند.رئیس سازمان تجهیز و نوسازی مدارس همچنین ادامه داد: براساس قانون مقررات ملی ساختمان استفاده وسایل گرمایشی گازسوز در ساختمانهای عمومی به ویژه مدارس ممنوع است.

مدارس کشور قرار بود تا سال 89 مقاوم شوند که نشدند
خطر مدارس نا ایمن و فاقد سیستم حرارتی استاندارد در مدارس کشور در حال حاضر به شکلی است که پس از زلزله بم، مجلس مصوب کرد دولت با ۴ میلیارد دلار که ان روزها حدود ۴ هزار میلیارد تومان می شد، مدارس ناایمن را تخریب، بازسازی و مقاوم‌سازی کند. بر همین اساس این سوال پیش می آید که آموزش و پرورش در این سالها با این پول چه کرده است؟ در همین رابطه خبرآنلاین پیش از این سوال را با رئیس سازمان نوسازی مدارس درمیان گذاشته بود که مرتضی رئیسی پاسخ داد: به دنبال زلزله ای که در سال ۸۲ در بم رخ داد و تاکیداتی که پس از این اتفاق مقام معظم رهبری درباره جدی گرفتن مقاوم سازی داشتند، در سال ۸۳ و ۸۴ تمام فضاهای آموزشی کشور بررسی شد. با دستورالعمل و فرم های خاص همه بازدید شد و مشخص شد که بخشی از فضاهای آموزشی کاملا تخریبی هستند، بخشی تخریب بازسازی هستند. بخشی با استانداردهای فنی مهندسی امروز فاصله دارند.نتیجه بررسی نشان می دهد از مجموعه ۱۲ میلیون و ۹۵۰ هزار دانش آموزی که در خدود ۴۰ میلیون مترمربع فضای آموزشی درحال تحصیل بودند،‌ ۴ میلیون و ۶۶۰ هزار نفر (۳۶ درصد) در فضاهای ایمن درس می خواندند و بقیه در فضاهای آموزشی غیرایمن؛ تخریبی ۳۳ درصد و نیازمند بازسازی ۳۱ درصد.
یک بخشی از این براوردها توسط ما بود و بخشی هم توسط کارشناسان مستقل. این بررسی منجر به این شد که یک لایحه ای به مجلس هفتم در سال ۸۴ ارسال شود پیشنهاد دولت این بود که ۴ میلیارد دلار از صندوق ذخیره ارزی برداشت شود و به این موضوع اختصاص پیدا کند. دلیل هم زنگ خطری بود که ما از پاکستان گرفتیم؛ زلزله ای که در یکی از شهرهای این کشور در ساعت های میان روز آمد و تعداد زیادی دانش آموز کشته شدند. درواقع اگر زلزله بم در روز و ساعت های آموزشی اتفاق می افتاد، با یک فاجعه انسانی مواجه می شدیم. به نظرم تصمیم درستی بود که نظام به آن رسید تا سطح ایمنی فضاهای اموزشی را افزایش دهد. آن لایحه ارسال و بررسی شد، اواخر فروردین ۱۳۸۵ این لایحه تصویب شد و قرار شد طی ۴ سال این ۴ میلیارد دلار که ان موقع معادل ۴ هزار میلیارد تومان بود، همراه با تعدیلش مطابق جدول در اختیار ما قرار بگیرد."
او در پاسخ به این سوال خبرنگار خبرآنلاین که عنوان کرد:" یعنی تا سال ۸۹ باید کار نوسازی و مقاوم سازی تمام می شد، چرا تمام نشد؟ گفت: "بله. این لایحه یک تبصره ای داشت برای افزایش قیمت ها تا بودجه براساس تورم سالیانه تعدیل شود بودجه. از سال ۸۵ تا تیرماه ۹۲ مجموعا ۴۱۰۰ میلیارد تومان در اختیار ما قرار گرفته است. چون بندی داشت که تعدیل پرداخت شود،‌ پس از اینکه قانون پایان یافت و دولت نتوانسته بود دولت در ۴ سال به این قانون عمل کند، در قانون پنجم امد که در مدت ۳ سال و در پایان سال ۹۲ تفاوت اعتباراتی که در سال ۸۵ مصوب شده بود را پرداخت کند. طبق برآورد در سال ۸۹ با توجه به نرخ تورم ۶۳۰۰ میلیارد تومان ریالی به ما بدهند. براساس نرخ تورم کالاهای ساختمانی. از این مقدار ۴۲۰۰ میلیارد تومان از اختیار ما قرار گرفته است."

یک کلیشه: از زلزله بم، مدرسه درودزن و زلزله پاکستان و شین آباد درس نگرفته ایم
طی سال های گذشته اتفاقات زیادی در کشور ما و سایر کشور های همسایه رخ داده است که زنگ های خطر را بارها به صدا در آورده است ، اما شاید گوش شنوایی برای آنها وجود ندارد. همین باعث شده که تاکید بر درس گرفتن از اتفاقاتی که جان دانش آموزان را به خطر انداخته است دیگر تبدیل به یک کلیشه شده است. در حال حاضر زلزله بم و تخریب بالای مدارس، حادثه آتش سوزی کلاس درس درودزن فارس و شین آباد پیرانشهر و زلزله پاکستان که در ساعت دایر بودن مدارس رخ داد و باعث جان باختن تعداد زیادی دانش آموز در این کشور شد می تواند درس عبرتی برای مسئولان آموزش و پرورش باشد، که نیست.

منبع : خبر آنلاین