ايمني ساختمانها در برابر حريق از مسائل مهمي است كه بايد در طراحي و ساخت ساختمانها مورد توجه قرار گيرد. خصوصاً با توجه به رويكرد فعلي صنعت ساخت و ساز به مصالح و سيستمهاي ساختماني جديد و سبك و استفاده از انواع عايقهاي حرارتي، صوتي، پوششهاي جديد و محصولات پليمري، توجه به رعايت اصول ايمني حريق در مراحل مختلف طراحي، انتخاب مصالح و اجرا ضروري مي‌باشد.
محورهاي اصلي فعاليتهاي بخش آتش و ساختمان به شرح زير است:
• تعيين مشخصات مواد و مصالح ساختماني و نيز وسايل مورد استفاده در ساختمانها در برابر آتش به وسيله آزمايشهاي استاندارد
• بررسي رفتار و تعيين مقاومت اجزاي ساختماني (شامل: انواع ديوار، تيغه، كف، سقف، ستون، در، درپوش كانالها و غيره) در برابر آتش
• تحقيقات به منظور اصلاح خواص مواد مصالح در برابر آتش به منظور جلوگيري از اشتعال و يا ايجاد تأخير در شعلهوري و گسترش آتش
• آزمايش و كنترل كيفيت دستگاهها و لوازم اعلام خطر و فرونشاني آتش
• مطالعه و بررسي جنبههاي معماري و طراحي ساختمان به منظور جلوگيري از گسترش آتش و دود و گازهاي حاصل از آن در ساختمانها
• تهيه استانداردها، مقررات، دستورالعمل‌هاي اجرايي و راهنماهاي مربوط به ايمني ساختمانها در برابر آتش
• بررسي ديناميك گسترش حريق در ساختمانها و تهيه مدلهاي مربوط به منظور پيشبيني الزامات ايمني آتش در انواع ساختمانها
• بررسي و تحليل رفتارهاي انساني در هنگام حريق به منظور استفاده در طراحيها، تدوين ضوابط و دوره‌هاي آموزشي
• همكاري در برگزاري دوره‌هاي آموزشي (تخصصي و عمومي)
امكانات آزمايشگاهي
بخش آتش و ساختمان فعاليتهاي آزمايشگاهي خود را بر روي طبقه‌بندي جامع مصالح و فرآورده‌هاي ساختماني در برابر آتش متمركز ساخته است كه از طريق آزمايشهاي حرارت‌زايي سوختن مواد، پيشرري شعله بر روي فرآورده‌ها، و قابليت سوختن مصالح به اجرا درمي‌آورد.
آزمايش حرارت‌زايي
يكي از مشخصات بسيار مهم مواد از نظر خطر حريق، ميزان حرارت‌زايي آنها در هنگام اشتعال مي‌باشد. از جمله دستگاههاي پيشرفته براي اندازه‌گيري اين مشخصه، دستگاه گرماسنج مخروطي مي‌باشد كه براساس تئوري «مصرف اكسيژن» ساخته شده، و از مقبوليت مجامع علمي- تخصصي و مؤسسه بين‌المللي استاندارد برخوردار است. از ديگر قابليتهاي كه اين دستگاه تعيين زمان افروزش، سرعت آزاد شدن حرارت، دانسيته دود، و درصد گازهاي CO و 2CO حاصل از احتراق است.
آزمايش پيشروي سطحي شعله
از مشخصات بسيار مهم مصالح از نظر حريق، سرعت و ميزان پيشروي سطحي شعله بر روي آن مي‌باشد. در بسياري از مقررات ساختماني و دستورالعمل‌هاي مربوط، طبقه‌بندي مصالح و فرآورده‌هاي ساختماني، كه براساس اين مشخصه صورت گرفته است، محدوديتهايي براي طبقات خطرناك اعمال مي‌گردد. روشهاي متنوعي براي اندازه‌گيري اين مشخصه وجود دارد كه مهمترين آنها روش استاندارد 5658 ISO است.
آزمايش قابليت سوختن مواد
يكي از طبقه‌بنديهاي مواد و مصالح از نظر خطر حريق آنها، كه در اكثر مقررات ساختماني نيز به كار رفته است، تقسيم مصالح به دو دسته قابل سوختن و غيرقابل سوختن مي‌باشد. براي ارزيابي مواد از اين نظر از كوره‌‌اي مخصوص استفاده شده و آزمايش در C°750C صورت مي‌گيرد. استانداردهاي SO, BS,ASTM اين آزمايش را به طور مشابه مورد تصويب قرار داده‌اند و صرفاً در برخي جزئيات و تحليل نتايج تفاوتهايي دارند.
...
...................................................................................................................................
متن این مطلب 9 صفحه می باشد. برای دریافت و مطالعه مطلب، فایل پیوست را دانلود نمایید.