به گزارش خبرنگار ایلنا، در این حادثه دست کم دو نفر از کارگران که از اهالی اندیمشک و شهرکرد بوده‌اند بر اثر مسمومیت تنفسی گاز سولفید هیدروژن (H2S)کشته شده‌اند.
این گزارش‌ها همچنین از احتمال مسمومیت دو کارگر دیگر فازهای ۱۷ و ۱۸ منطقه عسلویه در این حادثه خبر می‌دهند.
گاز سولفید هیدروژن که از آن به نام گاز ترش نیز یاد می‌شود گازی بی‌رنگ، سمی و آتش‌زا، با بویی شبیه به بوی تخم مرغ فاسد است، این گاز در جریان بهره برداری از ذخایر نفت و گاز متصاعد می‌شود، میزان ۱۰ میلیونیوم این گاز در فضای محیط برای مسمومیت افرادی که این هوا را تنفس می‌کنند کافی است و افزایش این آلودگی تا میزان ۵۰ میلیونیم به مرگ قطعی فرد منجر می‌شود.
فعالان صنفی کارگری منطقه عسلویه می‌گویند از نظر اصول ایمنی کار و حفاظت فنی باید تمامی کارگرانی که محیط کار آنها در معرض انتشار گاز سولفید هیدروژن قراردارد در زمان کار به ماسک‌های تنفسی مخصوصی که تا مدت ۱۵ دقیقه ذخیره تنفسی دارند مجهز شوند تا در مواقع ضروری بتوانند از آن استفاد کنند.
برپایه این اطلاعات برای جلوگیری از انتشار این گاز باید در تاسیسات نفت و گاز همواره حسگرهای هوشمندی برای سنجش میزان این گاز نصب شده باشند تا با به صدا درآمدن آنها کارگران هرچه سریع‌‌تر ماسک‌های فرار را نصب و بصورت مورب در خلاف مسیر باد از محوطه آلوده خارج شوند اما از آنجا که بهای این ماسک‌ها بسیار گران است ممکن است همه پیمانکاران مجری پروژه‌های پیش راه‌اندازی نتوانند به تعداد کارگران از این ماسک‌ها تهیه کنند.
فعالان صنفی کارگری منطقه عسلویه می‌گویند از آنجا که بیشتر پروژه‌های فازهای ۱۷ و ۱۸ این منطقه در سال قبل در مراحل نهایی احداث قرارداشته‌اند ممکن است این حادثه برای کارگرانی اتفاق افتاده باشد که هم اکنون از طریق شرکت‌های پیمانکاری در عملیات پیش راه‌اندازی این پروژه‌ها مشارکت دارند.
برپایه این اطلاعات با توجه به اینکه تاسیسات پتروشیمی و پالایشگاهی همواره در معرض خطر اشتعال، انفجار و مسمومیت‌های گازی قرار دارند هموراه ایمنی این تاسیسات قبل از بهره برداری کامل در دو مرحله آزمایش و پیش بهر ه‌برداری باید مورد ارزیابی کار‌شناسان ایمنی و حفاظت فنی قرار بگیرد.
برپایه این اطلاعات وقتی که عملیات احداث یا تعمیرات اساسی این تاسیسات توسط پیمانکار مربوطه خاتمه می‌یابد در مرحله آزمایش از طریق تزریق گازهای بی‌خطر نیتروژن یا بخار آب میزان ایمنی و نفوذ ناپذیری این تاسیسات مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و چنانچه در این مرحله مشکل خاصی توسط کار‌شناسان ایمنی گزارش نشود آنگاه باید بار دیگر نفوذ پذیری این تاسیسات در محله پیش بهره برداری مورد ارزیابی کار‌شناسان ایمنی قرار بگیرد.
تفاوت مرحله پیش راه‌ندازی با مرحله آزمایش در این است که در این مرحله قسمت به قست تاسیسات مورد نظر با تزریق موقت میعانات گازی و نفتی مورد بهره برداری آزمایشی قرار می‌گیرند.
منبع : خبرگزاری ایلنا